Voor Golf Weekly brengen we anonieme bezoeken aan banen in Nederland en België. Onlangs bezochten we de Eindhovensche Golf. Daar keek men begin dit jaar verrast op toen hun baan van een derde naar een zesde plaats duikelde in onze Top 50 van Beste Banen van Nederland-special. Niet dat dit heftige reacties uitlokte. Daarvoor is men op de Eindhovensche te gereserveerd. Men kromde alleen de rug en bleef rustig verder werken aan het ambitieuze masterplan dat de Eindhovensche opnieuw naar de absolute top moet stuwen. De eerste, duidelijk succesrijke stappen zijn reeds gezet.
Honderd hectaren... Zo groot was het gebied waar de fameuze golfarchitect Harry S. Colt mee mocht stoeien toen hin in 1928 met de bouw van de Eindhovensche begon. Je weet het dus. Hier geen enge toestanden van fairways die naast mekaar lopen. Wel ruimte én dus rust te koop. We stelden het reeds in de Top 50-special. Het is een écht voorrecht de baan te kunnen lopen. De lay-out van Harry S. Colt, die ook nog andere pareltjes als Sunningdale en Wentworth tekende, eist immers een erg gevarieerd slagenrepertoire. Draws, fades, perfecte ijzers van de tee en nog veel meer moet je in je golfbagage zitten hebben om de baan te bedwingen. Maar zoals steeds heeft iedere baan zijn achilleshiel. De Eindhovensche zou té kort, dus niet genoeg uitdagend zijn voor de scratchspeler. Maak van die "zou" in voorgaande zin maar gerust een "was", want men hertekende holes tien, elf en vijftien dusdanig dat er aan dit probleem wat verholpen werd, zonder aan het typische Colt-karakter van de baan raken. De negende hole, vroeger vanaf heren-backtee een par 5 van 465 meter, werd dankzij een nieuwe vooruitgeschoven tee naar een forse par 4 van 434 meter omgeturnd. Ook de daaropvolgende par 3 kreeg een meer uitdagende teebox én wat meer lengte, terwijl er aan hole vijftien ettelijke tientallen meters werden toegevoegd om er een competitieve par 5 van te maken. Mét een teeshot dat je ietwat doet huiveren. De Eindhovensche niet uitdagend genoeg? Dat is dus al grotendeels bijgesteld. Maar daar houdt de Eindhovensche queeste naar de verloren top 3-plaats niet mee op. In het masterplan dat de leiding uitwerkte staan nog tal van andere erg leuke dingen die in de volgende vier jaar zullen gerealiseerd worden. Wat meteen de steile ambitie van de Eindhovensche onderstreept. Op je lauweren rusten is er in de schaduw van de lampenstad er duidelijk niet bij.

Wat ook voor de golfer geldt, die de Eindhovensche wil overwinnen. De baan is niet bepaald een makkie, want het hele parcours lang eist honderd procent concentratie. Strategie is, zoals bij iedere goed getekende baan, van cruciaal belang. De beginhole zet je meteen op het verkeerde been. Door de breedte lijkt Eindhovensche eerste hole niet meteen gevaarlijk, maar vraagt met 378 meter toch behoorlijk wat lengte. Daar komt vanaf hole 2 niet alleen precisie bij, maar toont de Eindhovensche ook meteen haar ware gelaat. Een inland links bosbaan "pur sang". Iedere hole heeft zijn eigen charme. Wat de baan ook visueel erg aantrekkelijk maakt. En dan die rust... Iedere fairway baant zich solitair een weg door de Valkenswaardse bossen. Dat garandeert een naar de keel grijpend gevoel van rust en stilte. Niemand rond je. Alleen de natuur. "Fore" is op de Eindhovensche dan ook een onbekend begrip... De mooie en klassieke negende hole, richting het even mooie en klassieke clubhouse, besluit de uit-ronde in stijl en geeft je moed om de aangepaste in-ronde aan te snijden. De Amen Corner begint op de Eindhovensche een hole vroeger dan op Augusta National. Hier is het al op hole 10 van dattum. Eerst krijg je een par 4 van liefst 434 meter voorgeschoteld, die eindigt op een even uitdagende green. Houd je ogen wel van het idyllische ven af dat wat voorbij de afslag ligt, want je hebt je focus én power nodig om die tester succesrijk te bedwingen. Volgt dan een par 3 van net geen 170 meter, om dan je tanden in een par 4 van 390 meter te zetten. Kom je daar zonder al te veel kleerscheuren door, dan mag je de rest van de baan hoopvol tegemoet zien. Je zal ook weer hier en daar wel een "waw"-kreetje slaan. Zoals bijvoorbeeld op zestien, een mooie par 3 met een fantastische doorkijk over het ven naar het statige clubhouse. Meteen weet je ook waarom Harry S. Colt zo geroemd werd voor zijn par 3's.
Ook voor zijn greens. Die zijn traditioneel erg golvend, wat uiteraard voor de nodige uitdagingen zorgt. Zeker als ze naar Eindhovensche traditie snel en vooral goed uitrollend zijn. Zalig om op zulke eerlijke greens te putten. Vraag dat maar aan de dames van het ABN AMRO Ladies Open die er in juni neerstreken. De Eindhovensche staat helemaal bovenaan hun favorietenlijst. Ook op onze.